177 Algemeen Euralille is een urbanisatieproject in het Noord-Franse Lille van de hand van architect Rem Koolhaas. Op een oppervlakte van 90 hectaren werd tien jaar geleden rond het TGV-station Lille Europe een complex van kantoorgebouwen en sociale centra opgetrokken. Ondertussen is een tweede fase, Euralille 2, in uitvoering. Daartoe behoort de ontwikkeling van de kantoorgebouwen Crystal Europe en Quartz Europe. De gebouwen zijn aan de zuidkant over ongeveer 12 m vrijdragend, wat één van de redenen was om te opteren voor ter plaatse gestort beton. De twee gebouwen zijn opgesteld in open waaiervorm in de richting van Euralille. De zuidelijke kopgevels zijn volledig beglaasd en kragen uit boven een talud; ze bieden een adembenemend uitzicht op Euralille. De originele dakvorm vormt een uniek herkenningselement. Een gelijkvloerse doorgang voor voetgangers verbindt de Place Vauban met het voetpad langs de avenue de la République. De gebouwen zijn respectievelijk 70 en 90m lang en 18,20 m breed, met aan de gevels beuken van 6,70 m en in het midden een beuk van 4,80 m. In de buitenste beuken kunnen gesloten kantoren worden ingeplant, grenzend aan een gang, of landschapskantoren. Het gevel-ramenraster van 1,35 m laat een grote flexibiliteit naar modulering toe. De vrije hoogte onder plafond bedraagt 2,70 m op de verdiepingen en 3,80 m op de begane grond. Elk niveau kan in twee onafhankelijk compartimenten worden verdeeld met eigen lift- en trappenkokers. De nuttige belasting bedraagt voor de begane grond 8 kN/m² en voor de verdiepingen 4 kN/m² en plaatselijk 8 kN/m² voor de archiefruimtes. Elk gebouw heeft 9 verdiepingen en een kelder. De kelders van beide gebouwen grenzen aan elkaar en vormen een grote ondergrondse parking. De totale bruikbare oppervlakte van beide gebouwen is ongeveer 20.000 m². De noord- en langsgevels zijn bekleed met aluminium cassettes en beglaasde raamchassis. De zuidgevels en de gevels op begane grond bestaan uit gordijnwanden beglaasd over de volle hoogte op een metalen raamwerk. Constructie / Stabiliteit De grootste uitdaging vormde de uitkraging van 12 m aan de zuidzijde. Volgende alternatieven werden onderzocht: • Een op de werf nagespannen betonplaat van 1.35 m. dikte. • Een oplossing met stalen PRS profielen (profilé reconstitué soudé) S355. • Gebruik maken van de langse betonwanden. Uiteindelijk werd voor de laatste oplossing gekozen waarbij de uitkraging opgenomen wordt door enerzijds de oostgevel en anderzijds door een betonnen kokerprofiel gevormd door beide binnenwanden en de betonvloer van de middenstrook. Er werd een voorspelling gemaakt in verband met de te verwachten doorbuiging door middel van een fysisch niet-lineaire berekening waarbij de invloed van kruip op de uiteindelijke doorbuiging werd meegenomen. Hoewel uit die berekeningen bleek dat na storten en verharden van de koker tot het eerste verdiepingsniveau, deze in staat was om het eigengewicht van de bovengelegen verdiepingen op te nemen, stond het controlebureau erop dat, gedurende de uitvoering, desalniettemin steunen geplaatst werden. Deze bestonden uit stalen profielen welke onderaan ontdubbeld werden om het plaatsen van hydraulische vijzels toe te laten. Na voltooiing werden de vijzels voorzichtig gelost en werd de zakking gemeten in drie punten. De maximum zakking bedroeg 5,2 mm. De stabiliteit in langsrichting wordt verzorgd door de betonwanden in de gevels en de middengang. De dwarse stabiliteit door de betonnen lift- en trappenkokers. Deze bleken echter niet voldoende omdat dit leidde tot een uitkraging (in horizontaal vlak) van meer dan 30m.Er werden dan ook extra dwarse betonwanden aangebracht ter plaatse van de sanitaire blokken. De draagstructuur bestaat uit vier ter plaatse gestorte betonwanden van 0,20 m dikte namelijk de beide lange gevels en twee binnenwanden aan weerzijden van de centrale 4,80 m brede beuk. Daartoe werden stalen bekistingen van verdiepingshoogte gemaakt. De reden waarom beslist werd alles ter plaatse te storten is tweeerlei. De uitkraging gaf reeds aanleiding tot belangrijke delen ter plaatse gestorte wanden (die bovendien nog een heel stuk naar binnen moesten doorgetrokken worden) en bovendien was de raamverdeling in de gevels zó willekeurig dat dit nauwelijks een verdeling in prefabonderdelen toeliet. Een vraag naar de architect toe om de raamverdeling ietwat te wijzigen bleek architecturaal niet haalbaar. De vloeren bestaan voor de twee buitenste beuken uit kanaalplaatvloeren met druklaag, de middelste beuk werd uitgevoerd als breedplaatvloer. Deze vloeren dragen via schijfwerking in hun vlak de horizontale windlasten af naar de hoger vermelde wanden en naar de trap en liftkokers. Bijkomende complicatie was dat, om architectonische redenen, verschillende stabiliteitswanden niet doorgetrokken konden worden tot in de ondergrondse parking. De krachten aan de voet van deze wanden dienden via de gelijkvloerse vloer omgeleid naar verderop gelegen betonwanden van de ondergrondse parking.Daartoe werden gedeelten van de vloer in volle beton uitgevoerd en extra gewapend. De willekeurige posities en afmetingen van de ramen in de lange gevels maakte een eindige-elementanalyse noodzakelijk. Gebruik van ESA-Prima Win De volledige hoofdstructuur (tot de uitzettingsvoeg) werd ingegeven in ESA-Prima Win. Via dit model werd de lastendaling gerealiseerd voor zowel de verticale als horizontale lasten. Er werd eveneens gebruik gemaakt van de module om de wapening te bereken in de EEM-elementen. De verdere detailberekeningen werden uitgevoerd in aparte bestanden. Kantoorgebouwen Romarin Quartz & Crystal
RkJQdWJsaXNoZXIy MTgyMDE=